BEYİN YANDI-221

'ben tutucu bir aileden geliyorum' dedi çocuk...
'mühim değil,ben de sıkıcı bir aileden geliyorum zaten' dedi kız..sonra bir süre sessizlik oldu..kız çocuğun gözünün içine bakıyordu..çocuk ise dağa taşa..sonra bir el indi kalktı çocuğun yüzünün önünden..ve çocuk kızın varlığından haberdar oldu yine..

yeni tanışan iki insanın ettiği ilk lafların birbirine bu kadar benziyor olması ne kadar güzel olabilir ki..bilemezlerdi..bilemezdim açıkçası..bu tanışmaya şahit olmuş olmak..güzeldi aslında..bugün hatırladım ama..yazmasam yarın hatırlar mıyım?..sanıyorum asla hatırlamazdım yarın..

yahu iki insan böyle tanışır mı?
'ben tutucu bir aileden geliyorum'
'mühim değil,ben de sıkıcı bir aileden geliyorum zaten'..
ne bileyim bana bir garip geldi o an..gazete okumayı bırakıp dinlemeye başladım onları..neyse ki birbirimizin dibinde bitmişiz bilmeden..şimdi hikayeler karışmasın birbirine..korkmadım değil..döner birinden biri çakmak ister..sigara ister..ne bileyim saati sorar hiç yoktan..

zamanı başkasına sormak kadar saçma şey görmedim ama..sorulduğunda kibarlık edip cevap vermekten geri kalmıyorum..
nasıl olsa herkesin zamanı ayrı..ne olacak yani..cevap vermesem ne geçecek elime..
herneyse işte dinlemeye devam ettim bu ikiliyi..kız çocuktan daha girişken biriydi belli ki..çünkü çocuğun cevapları bir adım gerisinde kalıyordu kızın..
zaten kız biraz deli gibi bakıyordu..ama güzel bakıyordu..canlı bakıyordu..deli derken..delirmiş gibi değil yani..sahi bir deli nasıl bakıyordu ki..

çocuk çok çekingendi kıza göre..'yahu bu zaman çok kısa onlara şahitlik etmek için..' ulan bu gençler ne güzel sahi..geç bütün gün izle..ne çok şey öğreniyor insan gençlerden..ellerim buruşmuş ve sakallarıma sinmiş bir çekirdek kokusu..aman allah korusun hiç sevmem çekirdek kokusunu..hep midemi bulandırır..

herneyse onları izlemeyi bırakayım diyorum ama aklım onlarda..gazete okuyormuş gibi yapmaya çalışıyorum..
tüm bunlar olurken..yeryüzünde başka hadiseler dönerken başka coğrafyalarda..göğsüme bir ağrı saplanıyor..
saplanmakla kalmıyor..derine doğru iniyor..
düşünüyorum..'sanıyorum sıçacağım' diye sayıklıyorum..
yanımda oturan adam kısadan bir bakıyor..'nasıl yani?' der gibi..çaktırmamaya çalışıyorum durumu..sonra yüzüm ekşiyor belli ki..karşımda oturan genç bayan 'beyefendi' diye yaklaşıyor..ardından can alıcı soru..'neyiniz var?'..

ulan genç bayan..ben neyim olduğunu bilsem morarana kadar kasılır mıyım?..insan bile bile keser mi kendi nefesini..
herhalde kimse o kadar salak değildir..mesele intihar değilse yani..
sonrasını hiç hatırlamıyorum işte..en son bunları düşünmüştüm ben..belki sadece düşünmemişimdir..belki bunlarıda söylemişimdir..

hayatı pek umursamadım..
kendi sağlığıma dikkat etmedim..
başkasının sağlığı daha önemli oldu zaman zaman..ama düşündüm..başkaları için benim sağlığım daha önemliydi..
insanın kendisini o kadar önemsememesi..bilemedim ne kadar doğrudur...
sonra hastahanelere düşmek..o yataklar..o tatsız yemekler..o tuzsuz yemekler..
yüzü gülen tatlı hemşireler...
muhtemelen hareketli ve monoton bir hayatları vardır..
tekdüze..
rutin..
onlar bunlarla yaşıyorlardır ve benim gibi gereksizlerin hayatı biraz daha uzayınca..ya da kurtulunca işte..onlar öyle mutlu oluyorlardır..

mesela doktorlar..
aşaması ne olursa olsun yani anladın mı?..senelerce oku sen..sırf benim gibi bir gereksizi kurtardığın için sevin..
bazısı bununla kalmıyor işte..dünyaları götürüyor..senin benim cebi boşaltıyor bir yandan..ama işte 'can sağlığı' diyorsun ve o paraları bayılıyorsun..

işte ben tüm bu gereksizliğimle..vapurda o gençleri izlerken..yahu kimbilir ne oldu onlara şimdi..
acaba neredeler?..birlikteler mi?..ayrıldılar mı?
o kız o çocuğu aldattı mı?..peki ya neden o çocuk o kızı hiç aldatmadı?..varsayım üzerine nüfus sayımı yapılır mı?
yine yakalayamadım hayatı..
ben senelerdir yaşıyorum..
yine yakalayamadım hadiseyi..olmadı..üzgünüm

şimdi rahatım ama..bu satırları yazmak zor değil artık
insan kendisini her şarta hazırlıyor aslında..
kaybetmeye hazır olanlar kazanıyorlar aslında..ve onlar yaşıyorlar hayatı..kaybetmekten korkanlar ise sadece sürünmüyor..aynı zamanda peşlerine taktıkları diğer iyi insanlarıda süründürüyorlar..
etraf sürüngen dolu..milyonlarca..milyarlarca..çok zor..

acaba o çocuk o kızı mutlu etmiş midir?
ya da o kız o çocukla mutlu olmayı hak etmiş midir?..nereden bileyim o vapurda olanlar bitti ve gitti..hatta denizin ortasında moraran..altına sıçmaktan korkan ben..
ben yokum ki..

öldüm ben..
gerçekten öldüm..
yani sizin için bitiyor hayat..artık dokunamıyor gibi hissediyorsun..hissizleşiyorsun..öpemiyor gibi..
eğlenemiyor..üzülemiyor..kızamıyor..sevinemiyor..sevindiremiyor gibi..
ama net bir şey var aslında..iyisin yani..
ölüm falan yalan ayrıca..
bildiğin yeniden doğmak bu..
torunumdan çok duyardım..'level atlamak' ben yazıldığı gibi okuduğum için gülerdi bana..acaba ne yapıyordur şimdi?..

sevgilisi var mıdır?..onu mutlu etmiş midir?..ya da sevgilisi onunla mutlu olmayı hak etmiş midir?..bilemem
gençler ve daha çok yaşamaları gerek..ben yeteri kadar malzeme topladım..işte yeni bir malzeme toplarken..geldi kriz..gitti keriz..neyse ki biraz yoğun bakıldı bana..ama fayda etmedi pek..
sürekli ziyaretçisi olan bir hasta olmadım maalesef..
çünkü iyi ilişkiler biriktirmemişim..
allah korusun yarın sana bir şey olsa mesela..emin ol benden daha fazla insan gelir ziyaretine..ve bu çok önemlidir aslında..
insanlar o şekilde canlanıyorlar yine..o tatsız,tuzsuz yemeklerin..o rahat gibi görünen rahatsız yatakların içinden öyle kurtuluyor..bakma sen insanın yatağı gibisi yok..
herneyse...

ben öldüm işte..
mesele kriz falan değil..'level atlamak' hiç değil..yahu ölüm yok ki..
yaşarken..ve gençken..'ölüm yok ki işin ucunda' derdik..ki o ölüm varmış aslında işin ucunda..ama adı ölüm..
yahu ölüm ne ki..
sözlük karıştırmak istemiyorum artık..
ama yaşarken çokça duyduğum ölüm falan değil başıma gelen..ben yeniden doğdum sahi..çevrem değişti..olanlar değişti..
üzüldüm biraz ama olsun..insan alışıyor..zaten yaşarken söylerdim..'alışabilen kazanıyor'...

acaba vapurda gördüğüm o gençler ne yapıyor şimdi?..
acaba deniz nasıl?..
çocuklarım nasıllar acaba?..
bıraktığım kitapları okuyan kimse var mı acaba?..çok merak ediyorum..
nerede ne yapıyor insanlar şimdi..ben ufakken uzaktaki evlerin ışıklarına bakardım gece..hatta perdemi açar öyle uyurdum..gece o ışıkları görerek uyumak tatlı gelirdi..
başka insanların hayatlarını merak ederek yaşadım hep..ama onların hayatlarına dahil olmak cesaretini gösteremeden pek..
amacım kimseyi taciz etmek değildi..ama hatırlarım..otobüste gördüğüm bir memur abiyi çok düşündüm mesela..
acaba nasıl yemek yerdi o adam..nasıl yapardı kakasını..ya da çocuğuyla nasıl bir ilişkisi vardı..
çünkü yorgundu..yorgun insanlar bana çok onurlu gelir..yüzü yorgun..elleri yorgun insanlar..bana çok inandırıcı gelirler..
bir de yalandan yorulanlar vardır..bir şey yapmadan yorulanlar..sadece konuşarak yorulanlar..
ben biraz öyleydim aslında..ama çok hayal kurardım..

işte o gençleri o yüzden merak ediyorum belki..
beni bıraksan..sana altı yüz sayfalık anlatırım..sen de gider kitap yaparsın onu..
keşke ölmeseymişim
çok özledim..
ama ben başkalarının hayatlarını özledim

Alican Arıcan
27/11/10